Categorie: Laatste nieuws (Pagina 2 van 4)

Onder de auspiciën en met medewerking van de Stichting Piet Retera Cultuurfonds vonden in mei maar liefst in drie opeenvolgende weekends een mannenkoorconcert plaats, te weten op 18 mei in Citykerk Het Steiger in Rotterdam, op 25 mei in de Wilhelminakerk in Dordrecht en op 2 juni in de Opstandingskerk in Rijsoord. 

Onze dirigent Hans van der Toorn verheugde zich er op om hetzelfde programma drie keer achter elkaar te kunnen dirigeren met een mannenkoor, dat groter was dan de beide samenwerkende koren afzonderlijk. Wat een schrik, toen hij in de nacht van 21 op 22 mei door een hartinfarct werd getroffen en in het ziekenhuis belandde. Hij had op dat moment succesvol het eerste van de drie concerten gedirigeerd, maar zou de volgende twee begrijpelijkerwijs moeten overlaten aan een vervanger. Inmiddels is hij, voorzien van een stent, weer bij de mensen oftewel ook bij de koren. Het concert in Rijsoord kon hij zelfs kritisch beluisteren en van het concert in de Wilhelminakerk was een opname gemaakt. Het leven gaat zijn eigen weg en die weg gaat zoals die gaat. Als mens heb je op sommige of soms ook op heel wat momenten in je leven weinig in te brengen.

Niet alleen ellende

Onder leiding van onze dirigent Hans van der Toorn brachten de Koninklijke Zangvereeniging Rotte’s Mannenkoor en het Koninklijk Dordrechts Mannenkoor KNA eendrachtig onder het motto ‘Die zomer was het geen oorlog meer’ met, waar nodig, Anton Doornhein achter het orgel, een concert, dat gezien het programma, rustig ‘groots’ genoemd mocht worden. Met op de achtergrond de gedachte aan mei 1940 werd  in het gedeelte voor de pauze een meer ingetogen programma afgewerkt met onder andere  werken van Arvo Pärt, de Dordtse componist Otto Deden met zijn ‘Ballade van de 4-e mei’, Charles Gounod, Anton Bruckner. Besloten werd met een Russisch Onze Vader en een Russische Mariahymne. De gedachte op de achtergrond was, dat in dit gedeelte ook enige hoop moest doorklinken. Alleen maar denken aan de ellende van de oorlog en je wentelen in somberheid is niet iets waar mensen mee vooruit kunnen. Het Ensemble Capelle, bestaande uit Boudewijn Bruil en Godelieve van Zijl, viool, Marijke Meijer, cello en Marieke Dekker, piano  zorgde voor de muzikale intermezzi  voor en na de pauze voor het even op adem komen van koorleden en toehoorders.

Na de pauze had het concert een feestelijker karakter. Na de goede wensen, op muziek gezet door de Estische componiste Ester Mägi, klonken onder andere twee luchtige liederen van Francis Poulenc, gezongen door een dubbelkwartet, het vertrouwde ‘Finlandia’ maar dan in het Fins van Jean Sibelius en ‘Landerkennung’ van Edvard Grieg. Het Ensemble Capelle bracht na werken van David Popper en Michail Glinka voor de pauze nu een werk van de Russische componist Dmitri Sjostakovitsj, dat goed aansloot bij de lichtvoetige en misschien wat boertige liederen van Poulenc. Het  concert werd besloten met het zeer bekende ‘We’ll meet again’ van Vera Lynn in een arrangement voor vierstemmig mannenkoor.

Waardige vervangster

In Caecilia Boschman vonden we een waardige vervangster van Hans van der Toorn. Zij was gelukkig in staat om in een lange repetitie het hele concert te laten doorzingen en hetzelfde programma met veel succes in de Wilhelminakerk in Dordrecht te dirigeren. Het leek of het koor hier nog een stapje meer deed dan in Citykerk Het Steiger. Het kan natuurlijk ook een romantische gedachte zijn, dat dat zo zou zijn. Voor Caecilia Boschman hielp het natuurlijk, dat zij onze dirigent goed kende en , dat zij ook met beide koren al ervaring had. In het concert in Rijsoord hadden we niet meer de beschikking over het Ensemble Capelle en moesten we de twee liederen van Poulenc schrappen. Maar we hadden natuurlijk wel Anton Doornhein, die graag op het orgel voor passende soli zorgde voor de pauze en na de pauze. Het deed gelukkig voor de toehoorders niets af aan de waardering voor het concert.

door Theo Zijlstra 

En weer vond ook op 4 mei 2019 de Dodenherdenking bij de Irenebrug in Terbregge plaats. En weer ook leek het of de belangstelling voor de Dodenherdenking alleen maar groeiende is in alle leeftijdsgroepen. De doden leven in de aanwezigheid van de levenden. 

En ook nu weer was onze Koninklijke Zangvereeniging Rotte’s Mannenkoor ter plaatse. Na het zingen van een drietal passende liederen bij de Herdenking zelf trad het koor in het gebouw van de Speeltuinvereniging aan voor een kort concert met een programma, dat al moest verwijzen naar de Bevrijdingsfeesten op 5 mei. Dat laatste lukte niet helemaal, want een deel van het publiek praatte naarmate het programma vorderde door het zingen heen. Al met al bleek het net als het zingen buiten toch enigszins problematisch voor dirigent en koor om het zingen bij de Dodenherdenking zelf te combineren met een kort optreden binnen. In beide gevallen deed het koor zijn best en de presentatie als zodanig was toch redelijk geslaagd. Zowel binnen als buiten werd ons gezang wel degelijk op prijs gesteld. En dat bleek ook uit reacties van aanwezigen.

DORDRECHT – Zaterdag, 16 maart, hebben het Dordtse mannenkoor KNA en het Rotte’s Mannenkoor een tweede gezamenlijke repetitie gehouden. De twee mannenkoren kennen elkaar al van gezamenlijke concerten in 2017 en zijn nu ‘op weg’ naar de maand mei en juni. De gezamenlijke repetities zijn voor de concerten op 18 mei (Rotterdam), 25 mei (Dordrecht) en 2 juni (Rijsoord). Voor het resereven van kaarten gaat u naar
https://www.rottesmannenkoor.nl/kaarten-bestellen/

De eerste twee concerten zijn gratis.

door Wim de Rooij

Rotte’s Mannenkoor was er dit jaar vroeg bij, want al op de tweede dag van het nieuwe jaar was de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Veel zangers waren, al dan niet vergezeld door hun partner, naar de receptie gekomen. De opzet van de receptie is altijd een gezamenlijk begin van het nieuwe jaar, waarin ook de plannen voor dat jaar uiteengevouwen worden.

Dit jaar was het niet anders, alhoewel er toch wel een bijzonder moment was. Er werd afscheid genomen van Hennie-Kees Rekers. De eerste tenor gaat ons land verlaten en zich vestigen in Engeland, het land waar zijn vrouw Heather vandaan komt. Door voorzitter Wim de Rooij werd Hennie-Kees bedankt en kreeg hij, naast een bos bloemen, de speld van het Rotte’s Mannenkoor opgeprikt. Het vertrek van Hennie-Kees betekent wel een aderlating voor de eerste tenoren van het koor, die toch al niet zo ruim bedeeld zijn. Door een interne verschuiving moeten de eerste tenoren weer op peil worden gebracht. Hennie-Kees Rekers bedankte de koorleden voor de tien jaren zanggenot en gaf aan graag behulpzaam te willen zijn bij een eerstvolgende concertreis naar Engeland.

Koorkwaliteit

Door voorzitter Wim de Rooij werd teruggekeken op het afgelopen jaar, maar vooral vooruitgekeken naar het komende jaar. De afgelopen twee jaar heeft het koor kwalitatief flinke stappen vooruit gedaan, maar ook het komende jaar zal weer aan die kwaliteit gewerkt worden. Daarvoor is een ambitieus programma opgesteld, waarin de samenwerking met het Dordtse mannenkoor weer KNA een belangrijke plaats inneemt. Vanaf deze maand wordt begonnen met het instuderen van enkele nieuwe stukken, die tijdens twee en wellicht drie concerten in mei ten gehore gebracht zullen worden. Daarnaast zal het koor ook miniconcerten geven op verschillende en nog nader te bepalen locaties in Rotterdam. Het officiële gedeelte werd afgesloten met de eerste loterij van het jaar en met een record aan prijzen werden veel loten verkocht. Daarna was het nog een gezellig samenzijn.

door Wim de Rooij

Tijdens de nieuwjaarsreceptie is Eric Hans van Wingerden in het zonnetje gezet vanwege zijn 25-jarig lidmaatschap van Rotte’s Mannenkoor. Door voorzitter Koos van Herk van de KNZV werd hem een speld opgeprikt en een oorkonde uitgereikt. Van Herk keek nog even terug op de zangcarrière van Eric Hans, die naast voorzitter ook koorleider was en nog steeds de webmaster is. Bijzonder is wel dat juist Eric Hans van Wingerden vorige maand besloten heeft even afstand van het koor te nemen. Hij heeft dit besluit na de uitreiking aan de koorleden toegelicht. Eric Hans blijft wel lid van Rotte’s Mannenkoor en zal ook zijn rol als webmaster blijven vervullen. En het is niet uitgesloten dat hij op termijn weer als zanger zal terugkeren. De tijd zal het leren en hij zal weer van harte welkom zijn.

door Theo Zijlstra

En daar stond ons Rotte’s Mannenkoor voor de tweede keer ‘op Zuid’ op het podium. Het was voor veel koorleden en ook voor de dirigent een eerste kennismaking met de Adriaen Janszkerk in het hart van het oude dorp IJsselmonde. Men kende de kerk vaak wel, omdat die met zijn torenspits vanaf de van Brienenoordbrug niet over het hoofd te zien is. De kennismaking beviel, al was het maar vanwege de goede akoestiek in de kerkruimte. Veel koorleden zeiden in de pauze al, dat ze voor hun gevoel heel gemakkelijk hadden gezongen. Beide koren waren ook helemaal achterin de kerk heel goed te horen. Dat was voor de toehoorders natuurlijk wel zo prettig. En voor de koren was het prettig, dat de kerk redelijk met publiek gevuld was.

Het eigen deel van het programma kwam niet uit Markus of Lucas, maar uit het programma van ons Najaarsconcert, de Poolse soldatenliederen uitgezonderd. ‘Izje Cheruvimy’ werd weer uit het hoofd gezongen en de Estische liederen gingen nog beter dan eerder in de Breepleinkerk bij het Najaarsconcert. Het op het laatst toegevoegde ‘Stille Nacht, heilige Nacht’ werd gezongen door een kwartet uit het koor voor het eerste couplet en verder door het koor als geheel. De canon ‘Dona Nobis Pacem’ voor de pauze, gezongen door beide koren, werd door onze dirigent Hans van der Toorn gelukkig niet zolang aangehouden, dat iedereen er doodmoe en doodziek van zou kunnen worden, zoals boven de partituur geschreven was. Bij een canon staat het einde nu eenmaal niet spijkervast. Het aan het einde van het concert door onze dirigent gedirigeerde ‘Hark the Herald Angels Sing’ van Felix Mendelssohn, waarbij in het laatste couplet behalve beide koren ook iedereen mocht meezingen en meespelen, beëindigde het concert op waardige wijze.

Animato

Het eigen deel van het concert van ‘Vocaal Ensemble Animato’ draaide hoofdzakelijk om Maria en het Kindeke Jezus. Op vielen hier een ‘Ave Maria’ van Stravinsky Mariahymnes van Pärt en Rachmaninov. Animato durfde een ambitieus programma duidelijk aan. Gemengde koren worstelen altijd met de bezetting van de mannenstemmen. Ook in dit koor van kamerkooromvang was dit duidelijk. Onder leiding van hun Letse dirigent Sanda Audere presteerde Animato naar vermogen naar behoren. Hun dirigent bleek ook nog over een prachtige stem te beschikken. Het is dan ook niet verwonderlijk, dat ze bij Animato vertrekt in het kader van de uitbouw van haar loopbaan als zangeres.

Ons koor maakte ook kennis met organist Wouter van der Wilt, die ons koor begeleidde in ‘Landerkennung’. Zelf soleerde hij op het orgel in een stuk van zijn leermeester Bram Beekman, eigenlijk een genoteerde variatie op het thema ‘I wish you a Merry Christmas’. Fluitist Anne van Rijs speelde een ‘Sarabande’ van Johann Sebastian Bach en Michiel Sonius speelde een ‘Berceuse’ van Chopin. Het verhaal ‘De Harpspeler’ werd op zichzelf goed verteld door Stella Speksnijder, maar was op sommige momenten niet overal goed te horen. En toen, op het einde van de avond, bedekte onverwacht nog een witte deken tijdelijk het half stedelijke landschap.